Stanisław Mysakowski urodził się 14 września 1896 roku w Wojsławicach. Był synem miejscowego organisty Mikołaja Mysakowskiego i Władysławy, z domu Czekalskiej. Nauki wstępne pobierał w rodzinnej miejscowości. Do gimnazjum uczęszczał w Zamościu. 13 czerwca 1914 roku wstąpił do lubelskiego seminarium duchownego. Święcenia kapłańskie przyjął w maju 1920 roku i został skierowany na wikariat w Krasnobrodzie. Na okres wakacji został przeniesiony do Zamościa. W tym samym roku rozpoczął studia na wydziale teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Studia ukończył w 1924 roku. Rozpoczął działalność duszpasterską i charytatywną. Posługę swoją związał z Lublinem. W latach 1925-32 był wikariuszem parafii Nawrócenia św. Pawła w Lublinie. W latach 1932-39 był wikariuszem parafii katedralnej św. Jana Chrzciciela w Lublinie. Jego powołaniem obok pracy kapłańskiej była gorliwa praca charytatywna i społeczna. Dlatego poprosił o cofnięcie nominacji na proboszcza w Łabuniach i pozostał w Lublinie. Swoją pracę opierał na trzech filarach: krzewieniu i wzrastaniu miłosierdzia chrześcijańskiego, niesienia pomocy najbiedniejszym i szerzenia wiedzy religijnej. Był współzałożycielem Związku Kapłanów Dobrego Pasterza, patronował lubelskiemu oddziałowi Związku Zawodowego Chrześcijańskiej Służby Domowej. Prowadził szeroką działalność na rzecz najuboższych. Kierował schroniskiem dla staruszek, prowadził kuchnię dla ubogich, kursy samokształceniowe (samochodowe, krawieckie). Był założycielem organizacji Rycerz Serca Jezusowego. Redagował i wydawał pismo Echo Parafialne i uruchomił kino przy parafii Nawrócenia św. Piotra. Współpracował ze Świetlicą dla dzieci ulicy. Organizował kolonie dla dzieci z ubogich rodzin. W parafii św. Floriana w Krężnicy Jarej wybudował dom do którego przyjeżdżały dzieci na ferie i wakacje. W czasie wojny Niemcy spalili dom podejrzewając, że ukrywają się w nim Żydzi. Podobny dom ks. Mysakowski prowadził w Zemborzycach. Szczególnie wiele uwagi poświęcał duszpasterstwu młodzieży. W 1935 roku zorganizował powszechnie dostępną czytelnię „Wiedza”. Organizował pielgrzymki na Jasną Górę. Ogrom pracy duszpasterskiej i społecznej przerwał wybuch II wojny Światowej. Ks. Mysakowski uruchomił kuchnię polową, która wydawała posiłki dla rzeszy uchodźców przeciągających przez Lublin i organizował doraźną pomoc. Podczas bombardowania Lublina zniszczona została katedra lubelska. Ks. Stanisław Mysakowski własnymi rękami ratował z płonącej świątyni Przenajświętszy Sakrament i inne, bezcenne zabytki. Dzięki jego inicjatywie przystąpiono niemal natychmiast do likwidacji szkód, łącznie z prowizoryczną naprawą dachu. 17 listopada Niemcy aresztowali biskupa Mariana Fulmana, biskupa Władysława Gorala i wielu innych duchownych. Zamknięto KUL i Seminarium. Ks. Stanisław Mysakowski początkowo uniknął aresztowania, ale był na niemieckich listach osób poszukiwanych. W obawie przed aresztowaniem jego wiekowego już ojca, sam zgłosił się do więzienia na lubelskim zamku. 7 listopada wraz z grupą 13 księży otrzymał wyrok śmierci, który później zamieniono na dożywotnie więzienie. Księdza Mysakowskiego przewieziono do niemieckiego obozu koncentracyjnego Sachsenhausen. Rok później, 14 grudnia 1940 przewieziono go do obozu koncentracyjnego w Dachau i oznakowano jako numer 22591. Ks. Stanisław Mysakowski przebywał wraz z grupą 1780 kapłanów z których 868 poniosło śmierć w obozie. Po latach współwięźniowie wspominając ks. Mysakowskiego, określali go jako jednego z nielicznych, którzy swoją siłą duchową ratowali innych przed całkowitym upodleniem i degradacją człowieczeństwa. Niemcy traktowali księdza Mysakowskiego ze szczególnym okrucieństwem. 14 października 1942 roku włączyli księdza Mysakowskiego, wyczerpanego nieustanną pracą i głodem, do tzw. „transportu inwalidów”. Trafił do Hartheim koło Linzu i tam 30 października został zamordowany w komorze gazowej, lub w ciężarówce do tego przystosowanej. W oficjalnym zawiadomieniu komendantury obozu zagłady stwierdzono, że śmierć więźnia KL Dachau nr 22591nastąpiła 30 października 1942 roku, a ciało spalono w krematorium 3 listopada 1942 roku. Na rodzinnym grobowcu w Lublinie znajdującym się na cmentarzu przy ul. Lipowej, umieszczono symboliczną tablicę. 13 czerwca 1999 roku w Warszawie Papież Polak Jan Paweł II beatyfikował ks. Stanisława Mysakowskiego w gronie 108 męczenników II wojny światowej.